Ministerstwo Finansów wydało 10 grudnia 2021r. objaśnienia podatkowe dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT) w zakresie regulacji umożliwiającej
podatnikom tego podatku zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów na wyodrębniony w kapitale rezerwowym fundusz utworzony na cele inwestycyjne.
Rozwiązanie to zostało uregulowane w art. 12 ust. 1 pkt 6b-6d, ust. 1aa oraz 1ab, w art. 15 ust. 1hb–1hf i w art. 16 ust. 1 pkt 48a–48b ustawy o CIT. Przepisy o funduszu na cele inwestycyjne weszły w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. i mają zastosowanie do dochodów osiągniętych od tego dnia. Przepisy te zostały zmodyfikowane w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 29 października 2021 r. , modyfikacje nie zmieniły jednak – co do zasady – sposobu tworzenia i funkcjonowania przedmiotowego funduszu.
Regulacja ta umożliwia w sensie ekonomicznym szybsze rozliczenie inwestycji w kosztach podatkowych w porównaniu do dotychczasowych („klasycznych”) zasad opodatkowania, poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów na wyodrębniony w kapitale rezerwowym podatnika fundusz utworzony na cele inwestycyjne, którego warunki i cele określono w przepisie art. 15 ust. 1hb oraz ust. 1hba ustawy o CIT. Rozliczenie w kosztach podatkowych odpisów dokonywanych na fundusz jest dobrowolne. To podatnik decyduje, czy chce skorzystać z tego rozwiązania podatkowego. Z kolei skorzystanie przez podatnika z tego rozwiązania nie wpływa na jego dotychczasowe pozostałe rozliczenia. Może on nadal korzystać z innych preferencji przewidzianych w „klasycznym” systemie CIT – wskazuje Ministerstwo w objaśnieniach.
Jednakże Resort wskazuje, że korzystanie z odpisów na fundusz na cele inwestycyjne to jedna z preferencji dla podatnika rozliczającego się w „klasycznym” systemie CIT – jest to zatem pewnego rodzaju alternatywa dla Estońskiego CIT. Nie przysługuje ona podatnikom rozliczającym podatek CIT w oparciu o ryczałt od dochodów spółek.
Minister zauważa, że rozwiązanie to może wybrać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania w Polsce.
Aby móc korzystać z funduszu na cele inwestycyjne podatnik musi łącznie spełnić warunki określone w przepisach o takim funduszu:
Rozliczenia odpisów na fundusz na cele inwestycyjne może dokonywać podatnik, którego mniej niż 50% przychodów (łączne przychody z działalności) pochodzi:
a) z wierzytelności,
b) z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,
c) z części odsetkowej raty leasingowej,
d) z poręczeń i gwarancji,
e) z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,
f) ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
g) z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 – w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma.
Wprowadzone w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT warunki dotyczące struktury przychodów ograniczają możliwość korzystania z rozwiązań funduszu na cele inwestycyjne podmiotom osiągającym przychody pasywne, tzn. niewymagające prowadzenia aktywnej działalności gospodarczej.
Z preferencji może korzystać podatnik, który:
a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym lub
b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych.
Ministerstwo wskazuje, że warunek ten jest spełniony, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT).
Jednym z warunków skorzystania z rozwiązania jest utworzenie funduszu na cele inwestycyjne z zysku osiągniętego za rok poprzedzający rok podatkowy, w którym taki fundusz został utworzony. Pojęcie zysku nie zostało normatywnie określone w przepisach ustawy o CIT. Pojęciem zysku posługują się natomiast przepisy ustawy o rachunkowości oraz przepisy Kodeksu spółek handlowych20 (zob. przykładowo art. 191 KSH). Zysk wykazywany jest w rocznym sprawozdaniu finansowym. Funduszu na cele inwestycyjne nie będą mogli zatem tworzyć podatnicy rozpoczynający w roku podatkowym działalność.
Innym warunkiem jest wpłacenie równowartości środków pieniężnych odpowiadających wartości odpisu na fundusz na cele inwestycyjne nie później niż w dniu dokonania odpisu na wyodrębniony wyłącznie w tym celu rachunek, prowadzony dla podatnika. W art. 15 ust. 1hb ustawy o CIT ustawodawca wyraźnie ograniczył zakres rodzaju rachunku oraz miejsca jego prowadzenia. Wpłata taka ma nastąpić na rachunek rozliczeniowy albo na rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej. Musi to być dedykowany rachunek raportowany w ramach STIR. Umożliwiać to będzie weryfikację tych wpłat przez Krajową Administrację Skarbową. Prowadzony dla podatnika rachunek, na który ma nastąpić wpłata, ma spełniać wymogi rachunku podmiotu kwalifikowanego w rozumieniu przepisów o systemie teleinformatycznym izby rozliczeniowej (tzn. podmiotu wskazanego w art. 119zg pkt 4 Ordynacji podatkowej).
Resort przypomina, że środki zgromadzone na funduszu na cele inwestycyjne muszą zostać wydatkowane na te cele nie później niż w roku podatkowym następującym po roku, w którym dokonano odpisu, chyba że podatnik przekaże do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informację o planowanych inwestycjach wskazującą rok wydatkowania tych środków. Informację taką podatnik składa do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym dokona odpisu. W takim przypadku wydatkowanie środków zgromadzonych na funduszu na cele inwestycyjne musi nastąpić nie później niż w 3 roku podatkowym następującym po roku, w którym dokonano tego odpisu. Przy czym żaden rok podatkowy spośród z tych 3 lat podatkowych nie może trwać dłużej niż 12 miesięcy. Informacja o planowanych inwestycjach nie ma sformalizowanego wzoru ale powinna zawierać – jako minimum dane identyfikujące podatnika, datę dokonania odpisu, określenie zakresu i rodzaju planowanych inwestycji, rok wydatkowania środków funduszu na te inwestycje.
Ministerstwo wyjaśnia, że pochodzące z ksiąg rachunkowych informacje powinny umożliwiać sporządzenie zeznania podatkowego ale również obowiązujących jednostkę sprawozdań finansowych i innych sprawozdań, w tym deklaracji podatkowych, oraz dokonanie rozliczeń finansowych (art. 24 ust. 4 pkt 2 ustawy o rachunkowości).
W przypadku wyboru przez podatnika wariantu opodatkowania z wykorzystaniem funduszu na cele inwestycyjne, w przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości, jednostka powinna opisać stosowany sposób ewidencji, który pozwoli na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, zarówno dla celów ustawy o rachunkowości, jak i dla celów prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
W objaśnieniach wskazano, iż w sprawozdaniu finansowym, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, jednostka powinna prezentować informacje związane z funduszem na cele inwestycyjne w następujący sposób:
• w bilansie w pasywach, fundusz na cele inwestycyjne – w pozycji Kapitału rezerwowego, jako pozycja uszczegóławiająca w ramach tego kapitału; „kapitał rezerwowy – fundusz na cele inwestycyjne”;
• w bilansie w aktywach stan środków pieniężnych na specjalnie wyodrębnionym rozliczeniowym rachunku bankowym lub rachunku członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej – w pozycji Aktywów obrotowych i w zależności od wybranego przez jednostkę załącznika do ustawy o rachunkowości, np. w załączniku nr 1 do ustawy o rachunkowości, w poz. B.III.1.c. tiret – środki pieniężne w kasie i na rachunkach.
Natomiast w informacji dodatkowej jednostka ujawnia m.in. informacje dotyczące utworzenia i wykorzystania funduszu na cele inwestycyjne, nabycia czy wytworzenia środków trwałych, zobowiązań z tytułu umowy leasingu finansowego, amortyzacji, rozliczenia różnicy pomiędzy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym a wynikiem finansowym, poniesionych nakładach na niefinansowe aktywa trwałe (np. w załączniku nr 1 w Dodatkowych informacjach i objaśnieniach może to dotyczyć w ust. 1 punktów 1, 9, 10, 12, w ust. 2 punktów 2
lit. a, 6, 7, 9).
W objaśnieniach znajdują się też uwagi Ministerstwa co do skutków niewłaściwego wydatkowania środków funduszu na cele inwestycyjne oraz liczne przykłady.
LINK do objaśnień.
Photo by Pixabay on Pexels.com
Jeżeli ten problem Państwa dotyczy, zachęcamy do kontaktu z Kancelarią. Przesyłając wypełniony formularz akceptują Państwo naszą Politykę Prywatności.