Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał 24 sierpnia 2021r. ciekawą interpretację w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione przez Spółkę na wynajem loży VIP na stadionie mogą stanowić dla niej koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Pytanie zadała spółka, która wynajmuje lożę na Stadionie Miejskim. Podstawą najmu jest Porozumienie zawarte pomiędzy Spółką, dzierżawcą stadionu (Klubem sportowym).
Na podstawie Porozumienia Spółka ma prawo do:
- używania loży,
- czterech miejsc parkingowych usytuowanych w garażu podziemnym Stadionu,
- otrzymania obsługi kelnerskiej i standardowego cateringu,
- używania tytułu „Oficjalny członek Biznes Klubu (…)” w działaniach marketingowych i PR,
- zapewnienia ekspozycji logotypu Spółki na stronie internetowej (…),
- umożliwienia ekspozycji informacji reklamowych dotyczących przedsiębiorstwa Spółki na froncie loży, od strony płyty głównej boiska mieszczącego się na Stadionie,
- umożliwienie ekspozycji informacji reklamowych Spółki przy wejściu do loży.
Spółka ma prawo korzystać z loży w dniach i godzinach otwarcia Stadionu, z pewnymi wyjątkami. Spotkania, szkolenia i inne wydarzenia są realizowane zarówno z kontrahentami, jak i pracownikami Spółki. Loża użytkowana jest bowiem przede wszystkim do celów spotkań pracowników – spotkań Dyrektorów np. Pionu Strategii, Obsługi Prawnej i Regulacji, Departamentu Komunikacji i Promocji oraz innych – w trakcie dni pracy. Loża przede wszystkim przeznaczona jest do organizowania spotkań biznesowych, szkoleń a także wydarzeń o podobnym charakterze.
Infrastruktura loży pozwala na przeprowadzanie rozmów i negocjacji biznesowych z kontrahentami, partnerami i pracownikami Wnioskodawcy. Miejsce to zostało wybrane przez Spółkę w celu zapewnienia pracownikom oraz kontrahentom komfortu powszechnie wymaganego przy określonej wadze wydarzeń wewnętrznych (spotkań kadry wyższego stopnia, czy szkoleń), w tym spotkań wewnętrznych z elementami integracji, a także spotkań biznesowych i negocjacyjnych.
Ponadto, ze względu na rozmiary loży, zachowany jest odpowiedni dystans społeczny – 1,5 m – co pozwala Spółce wypełnić podstawowe zasady bezpieczeństwa związanego z przeciwdziałaniem COVID-19. Pomieszczenia wynajmowane przez Wnioskodawcę pozostają do jego ciągłej dyspozycji, poza wydarzeniami enumeratywnie wymienionymi w Porozumieniu. Mając na względzie, że głównym celem wynajęcia loży jest dostęp do powierzchni pozwalającej na przeprowadzanie spotkań pracowniczych i biznesowych, pozwala to Spółce na prowadzenie spotkań w warunkach zachowania odpowiedniego dystansu oraz warunków higienicznych, co ma istotne znaczenie w ostatnich czasach.
Poprzez Porozumienie, Spółka realizuje cele reklamowe – celom tym służy przede wszystkim zamieszczanie informacji reklamowych o Spółce, w tym logotypu Spółki w loży, na stronie internetowej oraz na płycie boiska.
Wynajmujący lożę zobowiązuje się między innymi do:
- zapewnienia ekspozycji logotypu na stronie internetowej,
- umożliwienia ekspozycji informacji reklamowych na stadionie,
- umożliwienia ekspozycji informacji reklamowych w loży.
Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku wynajmem loży stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik argumentował, że ponoszenie kosztów najmu loży ma związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, gwarantując możliwość wykorzystania dodatkowej przestrzeni jako pomieszczenia biurowego służącego pracownikom oraz klientom Spółki, a także stanowiąc wyjątkową okazję do promocji i reklamy Spółki oraz sprzedawanych przez nią usług i dostarczanych towarów. Jednocześnie w ocenie Spółki, przedmiotowe wydatki na najem loży nie stanowią kosztów reprezentacji, w związku z czym nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.
Spółka wskazuje, iż omawiane wydatki są ponoszone w celu stworzenia warunków do prowadzenia działalności Spółki. Najem loży, jak wskazano powyżej, pozwala na organizowanie spotkań biznesowych, szkoleń, a także wydarzeń o podobnym charakterze. Ponadto, korzystanie z loży umożliwia zachowanie warunków bezpieczeństwa w czasach pandemii.
Wydatki na organizację szkoleń i spotkań pracowniczych z elementami integracyjnymi, stanowią inwestycję Spółki w rozwój zasobów ludzkich i prowadzą do uzyskania spodziewanego efektu w postaci wzrostu efektywności pracy pracowników. Spotkania, oprócz charakteru biznesowego, mają na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to odpowiednie realizowanie strategii przyjętej przez Wnioskodawcę. Wobec czego, spełniają warunek związku z przychodami, a tym samym, w ocenie Spółki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Spółka zwraca szczególną uwagę na możliwość organizowania w loży szkoleń, konferencji, czy innych wydarzeń dla pracowników. W ocenie Spółki, zapewnienie bezpiecznego miejsca, w którym stacjonarnie można zorganizować spotkania pracownicze, szczególnie w czasach, gdy w okresie pandemii większość wydarzeń zostaje odwoływanych lub przenoszonych na platformy online, wpływa pozytywnie na relacje pracodawca – pracownik. Spółka bowiem, gwarantując np. możliwość podnoszenia kwalifikacji stacjonarnie, zapewnia pracowników, że dba o ich kwalifikacje. W ocenie Wnioskodawcy, możliwość udziału w spotkaniach i szkoleniach stacjonarnych przynosi pracownikom większą korzyść, niż spotkania w formie zdalnej. Służy to zarówno podnoszeniu ich kwalifikacji, jak i budowaniu integracji zespołu pracowniczego, przy jednoczesnej dbałości o bezpieczeństwo. Ponadto, poza organizacją szkoleń, loża wykorzystywana jest do spotkań pracowników, podczas których poruszane są tematy dotyczące aktualnej sytuacji oraz wydarzeń w firmie.
Niewątpliwie jest to działanie, którym Spółka przyczynia się do wzrostu wiedzy pracowników na temat działalności Spółki, a także budowania relacji pracownik – pracodawca, co w konsekwencji wpływa na zwiększanie osiąganych przychodów.
Z taką oceną nie zgodził się jednak Fiskus. Organ uznał, że podstawowym (powszechnie znanym) celem wynajęcia loży (lóż) na stadionach, salach sportowo-widowiskowych jest uczestnictwo, udział w szeregu imprezach sportowych, muzycznych, artystycznych w warunkach i na zasadach odbiegających od standardowych – tj. w warunkach komfortowych czy wręcz ekskluzywnych. Możliwość wynajęcia loży VIP z przyczyn gospodarczych i ekonomicznych nie jest przy tym dostępna dla każdego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.
Oczywiście nie można negować faktu, że miejsca te mogą w określonym stopniu stanowić przestrzeń dla rozwijania „wszelakich” relacji biznesowych, w szczególności, gdy z loży można korzystać według własnego uznania każdego dnia, jako wyjątkowego gabinetu, biura lub firmowej sali konferencyjnej. Niemniej jednak wydatków ponoszonych na wynajem loży VIP nie można uznać jako niezbędnych do realizacji celów spotkań biznesowych.
Wydatki te służą bowiem budowaniu relacji z klientami lub potencjalnymi klientami i wywoływaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki, budowaniu właściwego wizerunku firmy – przybierają charakter działań, wydarzenia o cechach reprezentacyjnych i nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Jak wskazała sama Spółka w opisie stanu faktycznego ma ona prawo korzystać z loży m.in. w dniach rozgrywania w charakterze gospodarza meczów piłki nożnej na Stadionie przez drużynę (…), organizowanych przez Klub jako impreza masowa – w godzinach udostępniania Stadionu dla publiczności. Zdaniem Organu, takie okoliczności przesądzają o wykorzystywaniu loży w celu reprezentacji, tj. o wizerunkowym charakterze działań, bowiem warunki rozgrywanego meczu nie sprzyjają chociażby organizowaniu w tym czasie szkoleń, przeprowadzaniu rozmów i negocjacji biznesowych z kontrahentami, partnerami i pracownikami Wnioskodawcy.
W ocenie Organu, po analizie całokształtu okoliczności opisanego zdarzenia należy stwierdzić, że poniesione wydatki związane z wynajęciem loży VIP nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, o których mowa art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Charakter tych wydatków jest bowiem związany z kreowaniem określonego wizerunku firmy na zewnątrz. Wydatki te nie stanowią niezbędnego elementu, bez którego nie mogłoby się odbyć spotkanie biznesowe organizowane przez Spółkę. Koszty te zostały zatem poniesione na cele reprezentacyjne, tj. na kreowanie wizerunku, prestiżu Spółki na określonym – elitarnym poziomie.
W przedmiotowej sprawie wynajęcie loży – argumentuje Fiskus – ma m.in. na celu umożliwienie Wnioskodawcy oraz jego pracownikom i kontrahentom wstępu na imprezy sportowe, tj. mecze piłki nożnej rozgrywane na Stadionie przez drużynę, organizowane przez Klub jako imprezy masowe, zatem należy wskazać, że Wnioskodawca jednocześnie kreuje jak najlepszego wyobrażenia o sobie. Koszty te zostały zatem poniesione na cele reprezentacyjne, tj. na kreowanie wizerunku Spółki na określonym poziomie. Zaproszenie kontrahentów czy pracowników Spółki do loży nie jest warunkiem niezbędnym bez którego nie mogłyby się odbyć spotkania, szkolenia, rozmowy czy negocjacje biznesowe. Wydatki te mają zatem na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku wobec osób trzecich. Wydatki te bezsprzecznie świadczą o kreowaniu czy utrwalaniu pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy (…). Charakter tych wydatków ma bowiem na celu stworzenie oraz utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku Spółki na zewnątrz i noszą one znamiona reprezentacji – a tym samym, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Ponadto z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie można doszukać się charakteru reklamowego (zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług podmiotu gospodarczego). Nie sposób bowiem zgodzić się z opinią Spółki, że „ponoszenie kosztów najmu loży ma związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, (…) stanowiąc wyjątkową okazję do promocji i reklamy Spółki oraz sprzedawanych przez nią usług i dostarczanych towarów”, która zajmuje się m.in. wytwarzaniem ciepła i energii elektrycznej w kogeneracji w elektrociepłowniach oraz wytwarzaniem ciepła w eksploatowanych przez siebie ciepłowniach.
W odniesieniu do pojęcia reklamy zauważyć trzeba że, brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia. Punktem wyjścia do dalszych analiz pozostaje zatem, słownikowe, potoczne rozumienie tego terminu. I tak, np. według Słownika Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., tom III s. 37), reklamą jest „rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.) służące temu celowi”. Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.
Z tych względów istotnym staje się rozgraniczenie wydatków ponoszonych na reprezentację od wydatków ponoszonych na inne, niekiedy bardzo zbliżone sfery działalności. Chodzi tu zwłaszcza o wydatki na cele reklamowe. Z punktu widzenia przepisów podatkowych ma to bowiem zasadnicze znaczenie, gdyż w obowiązującym stanie prawnym, o ile wydatki na reklamę – co do zasady – podlegają odliczeniu od przychodów (według ogólnej klauzuli z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), tak koszty reprezentacji zostały wprost wyłączone z kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy).
Z uwagi na to, że brak jest normatywnego rozgraniczenia pomiędzy pojęciami „reprezentacji” i „reklamy”, a definicje słownikowe z natury rzeczy mają charakter ogólny i syntetyczny, ujmując dane zjawisko w najbardziej typowej jego formie, istnieje zasadnicza trudność w oddzieleniu tych dwóch sfer aktywności przedsiębiorców, opartym na zobiektywizowanych i precyzyjnych kryteriach. Dotyczy to również analizowanego w niniejszym przypadku problemu ponoszenia szeregu, często ogólnie wymienionych wydatków przy organizacji rozmaitego rodzaju dużych imprez o tzw. charakterze otwartym, masowym.
Zasadnym jest przyjęcie rozumienia „reklamy” w sposób funkcjonalny, tzn. jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 1030/98, LEX nr 46935).
Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług).
Imprezy o charakterze sportowym, artystycznym same w sobie nie oznaczają wydarzenia marketingowego–promocyjnego. To właśnie poszczególne działania i czynności towarzyszące organizacji imprezy (a w omawianej sferze podatkowej – wydatki), które mają jasno określony, reklamowy charakter taki przymiot nadają danemu wydarzeniu i jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) mogą być do kosztów zakwalifikowane.
Interpretacja o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.243.2021.1.NL
Jeżeli ten problem Państwa dotyczy, zachęcamy do kontaktu z Kancelarią. Przesyłając wypełniony formularz akceptują Państwo naszą Politykę Prywatności.
Photo by Pixabay on Pexels.com