Ministerstwo Finansów wydało objaśnienia z 21 lipca 2020r. dotyczące wykładni przepisów „tarcz antykryzysowych” i towarzyszących im rozporządzeń. Omówiono w nich poszczególne rozwiązania i preferencje (PIT, CIT, VAT, podatek u źródła, JPK, e-paragony itp). Pismo zawiera jednak również wiele ostrzeżeń np. co do powstania przychodu z nieodpłatnych czy częściowo odpłatnych świadczeń. Odniesiono się też do często zadawanego obecnie pytania: jak ustalić, czy przedsiębiorca poniósł negatywne konsekwencje z powodu koronawirusa?
31 marca 2020 r. uchwalona została ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa wprowadziła do ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, liczne rozwiązania w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii wywołanej wirusem SARS-CoV-2. Ustawą tą wprowadzono zmiany w ustawach: z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, z dnia 11 kwietnia 2004 r. o podatku od towarów i usług, z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Ustawą zmieniającą wprowadzono także delegacje do wydania, niektórych aktów wykonawczych, do wyżej wymienionych ustaw, które są tematem objaśnień Ministerstwa. Objaśnienia, komentują także niektóre rozwiązania wprowadzone ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19, tzw. Tarcza Antykryzysowa 4.0, która weszła w życie z dniem 24 czerwca 2020 r.
Odniesiono się m.in. do często zadawanego obecnie pytania: jak ustalić, czy płatnik poniósł negatywne konsekwencje z powodu koronawirusa?
Przepisy nie definiują tego pojęcia. Jest to celowy zabieg ustawodawcy z uwagi na fakt, że u każdego podatnika/płatnika negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 mogą przejawiać się w inny sposób, np. spadkiem dochodów, koniecznością ograniczenia prowadzonej działalności, utratą płynności finansowej. Dlatego też ocena tego kryterium u poszczególnych podmiotów może być odmienna. Niemniej jednak musi być oparta na całokształcie okoliczności dotyczących danego podmiotu.
Wyjaśnienia odnoszą się m.in. do wprowadzenia do ustawy PIT i ustawy CIT szczególnych rozwiązania w zakresie rozliczania strat podatkowych przez podatników, którzy z powodu epidemii COVID-19 ponieśli stratę z pozarolniczej działalności gospodarczej w 2020 r. W takim przypadku będą oni mogli o wysokość tej straty obniżyć odpowiednio dochód lub przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej w 2019 r. Stratę można odliczyć od dochodu w przypadku korzystania przez podatnika w 2019 r. z opodatkowania na ogólnych zasadach według skali podatkowej, a od przychodu w przypadku korzystania w 2019 r. z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Dochód lub przychód podlega obniżeniu o wysokość straty jednorazowo, i nie więcej niż o kwotę 5.000.000zł.Z tego sposobu rozliczenia straty mogą skorzystać podatnicy, którzy w 2020 r. osiągną przychody z działalności gospodarczej niższe o co najmniej 50% od przychodów uzyskanych z tej działalności w 2019 r. Z rozwiązania tego mogą korzystać również przedsiębiorstwa w spadku. Do ustalenia tego wskaźnika należy uwzględnić łączne przychody z działalności gospodarczej podatnika opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Stratę należy odliczyć poprzez złożenie korekty zeznania złożonego za 2019 r. (PIT-36, PIT-36S, PIT-36L, PIT-36LS PIT-28, PIT-28S, CIT-8, CIT-8AB). Nieodliczoną kwotę straty podatnicy rozliczają na dotychczas obowiązujących zasadach.
Minister nie ma też dobrych wiadomości dla najemców, którym obniżono czynsz najmu lub zwolniono z konieczności jego opłacania. W przepisach ustawy CIT i ustawy PIT – wskazuje Minister – brak jest szczególnych rozwiązań określających następstwa,w podatku dochodowym, modyfikacji warunków umowy czynszu najmu skutkującej:
- – obniżeniem przez wynajmującego wysokości czynszu najmu, czy
- – zwolnieniem najemcy z obowiązku zapłaty czynszu najmu.
Kwestia opodatkowania należności z tytułu umowy najmu podlega, co do zasady, ogólnym przepisom regulującym problematykę przychodów podatkowych. Ewentualne zmiany warunków płatności(wynikające z umowy) uprawniające do pomniejszenia przychodu do opodatkowania (obniżenie czynszu najmu/zwolnienie z czynszu najmu), stanowią tym samym o uzyskaniu przez podatnika:
- – przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń, lub
- – przychodów z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń(o których mowa w ww. art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT oraz art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy PIT).
JPK_VAT
Na mocy art. 58 pkt 1 lit. c) ustawy COVID zmieniono charakter kar za błędy w ewidencji JPK_VAT z instrumentu obligatoryjnego na fakultatywny, oparty na uznaniu administracyjnym warunkowanym okolicznościami konkretnej sprawy. Kary te będą nakładane na tych podatników, którzy poprzez celowe, uporczywe działania i wprowadzane błędy uniemożliwiają weryfikacje prawidłowości transakcji.
Certyfikaty rezydencji
WHT
Punkt 5 Rozdziału III Objaśnień dotyczy wyłączenia stosowania mechanizmu obowiązkowego poboru podatku u źródła z prawem do zwrotu całości bądź części pobranego podatku (tzw. mechanizm WHT refund) w związku z wejściem w życie w dniu 25 czerwca 2020 r. rozporządzeń Ministra Finansów z dnia 19 czerwca 2020 r.:
- – zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. poz. 1095),
- – zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. poz. 1096).
Oba rozporządzenia(na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych) rozszerzają okres, w którym możliwe jest stosowanie tzw. relief at source bez względu na kwotę wypłat dokonywanych w jednym roku na rzecz jednego podatnika. Otóż wyłączenie stosowania odpowiednio art. 26 ust. 2e ustawy CIT oraz art. 41 ust. 12 ustawy PIT obejmie także drugą połowę 2020 r.Tak więc w okresie obowiązywania zmienionego §4 omawianych rozporządzeń Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r., płatnicy nie będą zobowiązani do obligatoryjnego poboru podatku u źródła według stawki krajowej (po przekroczeniu progu 2 mln zł)z jednoczesnym prawem do złożenia wniosku o zwrot podatku przez podmiot uprawniony (co do zasady podatnik, a w określonych przypadkach także płatnik), lecz możliwe będzie zastosowanie przez płatnika już w momencie wypłaty środków takiej stawki podatku jaka wynika przykładowo z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (bądź niepobranie tego podatku). Płatnik zastosuje więc tzw.metodę relief at source, a więc rozliczy podatek od razu uwzględniając wszystkie przysługujące podatnikowi uprawnienia (np. prawo do zwolnienia czy też korzystania ze stawki podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).
Jednakże – zastrzega MF – spełnione muszą zostać wszystkie obowiązujące warunki dla zastosowania określonej preferencji (np. wymóg posiadania certyfikatu rezydencji, czy też warunki zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy CIT). Należy jednak ponownie podkreślić co precyzyjnie stanowi §4 zmienianych rozporządzeń – podkreśla MF. Otóż wyłącza on stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy CIT oraz art. 41 ust. 12 PIT, a więc nie narusza pozostałych zasad obowiązujących płatnika przy rozliczaniu podatku u źródła.W szczególności oznacza to, że płatnik, który rozlicza podatek metodą relief at source, zobowiązany jest do dochowania należytej staranności przy weryfikacji, czy w danym przypadku i wobec danego odbiory należności możliwe jest niepobranie podatku czy też zastosowanie obniżonej stawki podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Weryfikacja taka obejmuje zbadanie, czy odbiorca należności jest podatnikiem w odniesieniu do otrzymanej kwoty (czy wystąpiło u niego trwałe przysporzenie majątkowe),i czy dana struktura nie stanowi schematu agresywnego planowania podatkowego.
Link do objaśnień
Jeżeli ten problem Państwa dotyczy, zachęcamy do kontaktu z Kancelarią. Przesyłając wypełniony formularz akceptują Państwo naszą Politykę Prywatności.