Ministerstwo opublikowano kolejne propozycje zmian w podatku od towarów i usług (tzw. SLIM VAT II). Opisujemy niektóre z nich w naszej publikacji:
- Umożliwienie złożenia oświadczenia o wyborze opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości VAT w akcie notarialnym,
- Umożliwienie bardziej elastycznej korekty odliczeń VAT za poprzednie okresy rozliczeniowe,
- Przedłużenie terminu na złożenia informacji o pojazdach (VAT-26),
- Likwidacja duplikatu faktury,
- Usunięcie warunku rejestracji dłużnika na dzień poprzedzający dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej z ulgi na złe długi,
- Łatwiejsze fakturowanie przed dokonaniem dostawy / usługi,
- Rezygnacja z opisu faktury korygującej,
- Umożliwienie przelewu na konta VAT w innych bankach (split payment),
- Zmiany w handlu międzynarodowym (przypisanie wysyłki do dostawy, korekty importu usług i WNT, zmiany w imporcie usług – rezygnacja z warunku rozliczenia podatku należnego w terminie 3 miesięcy, rozliczanie VAT od importu w deklaracji).
- Zmiany w zakresie sprzedaży nieruchomości
W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ze zwolnienia od podatku korzystają m.in. dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Przepisy przewidują jednak możliwość rezygnacji ze zwolnienia od podatku na tej podstawie i wybór opodatkowania dostawy. Jednym z warunków osiągnięcia takiego skutku jest złożenie stosownego oświadczenia właściwemu dla nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego.
Obecnie stosownie do art. 43 ust. 10 pkt 25 ustawy o VAT strony transakcji dostawy budynku, budowli lub ich części muszą złożyć zgodne oświadczenie najpóźniej dzień przed dostawą nieruchomości.
Proponowane przez MF rozwiązanie polegające na wprowadzeniu do art. 43 ustawy o VAT ust. 10a jest realizowane w związku z postulatami podatników, którzy zgłaszają problemy z wypełnianiem wynikającego z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, obowiązku dotyczącego złożenia przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnego oświadczenia, że wybierają opodatkowanie podatkiem VAT dostawy budynku, budowli lub ich części. Sytuacja, w której obowiązek formalny wynikający z przepisów prawa podatkowego powoduje utrudnienia w obrocie gospodarczym nie jest stanem pożądanym.
Proponowany art. 43 ust. 10a ustawy o VAT przewiduje, że w przypadku gdy w związku z dostawą budynków, budowli lub ich części dochodzi do zawarcia aktu notarialnego na podstawie odrębnych przepisów, strony mogą złożyć w tym akcie notarialnym oświadczenie o wyborze opodatkowania VAT dostawy ww. obiektów.
2. Korekta deklaracji celem odliczenia VAT
Zgodnie z obowiązującym art. 86 ust. 13 ustawy o VAT podatnik może odliczyć podatek naliczony w drodze korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia tego podatku, w przypadku gdy nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w zawartych w art. 86 ust. 10, 10d, 10e i 11 ustawy o VAT terminach.
Oznacza to, że w świetle obowiązującego art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego (w drodze korekty deklaracji podatkowej) ma możliwość skorygowania wyłącznie jednego okresu, tj. okresu, w którym powstało prawo do odliczenia.
Proponowana zmiana w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT przewiduje, że w przypadku przekroczenia okresu ujmowania faktury zakupowej „na bieżąco”, podatnik będzie miał możliwość skorygowania deklaracji podatkowej
1) za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo
2) za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika rozliczającego się kwartalnie w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych – przypadających bezpośrednio po okresie rozliczeniowym w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,
– nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało to prawo.
Nowelizacja umożliwi podatnikom świadome zarządzanie nadwyżką podatku naliczonego i jej efektywnymi zwrotami lub przeniesieniami na inne kolejne okresy rozliczeniowe.
3. Samochody osobowe
Obecnie podatnikom przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na pojazdy samochodowe wykorzystywane wyłączenie do działalności gospodarczej, dla których podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, jeżeli złożą naczelnikowi urzędu skarbowego – zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT – informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym zostanie poniesiony pierwszy wydatek związany z tym pojazdem.
Informacja (wraz z opcją jej aktualizacji) jest składana na formularzu VAT-26: Informacja o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, którego wzór został określony w wydanym, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 86a ust. 15 ustawy o VAT, rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz.U. z 2014 r. poz. 371).
W przypadku niezłożenia przez podatnika w terminie tej informacji, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy o VAT).
Proponowana zmiana w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT oznacza, że podatnik, który w konkretnym dniu okresu rozliczeniowego poniósł pierwszy wydatek związany z pojazdem samochodowym wykorzystywanym wyłącznie do jego działalności gospodarczej, nie będzie już obowiązany do składania do urzędu skarbowego VAT-26 w terminie 7 dni od dnia, w którym zostanie poniesiony pierwszy wydatek związany z tym pojazdem, lecz będzie składał informację VAT-26 w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesie pierwszy wydatek związany z tym pojazdem, w powiązaniu z momentem złożenia JPK za zakończony okres. Termin złożenia VAT-26 i de facto wykazania przez podatnika poniesienia pierwszego wydatku związanego z tym pojazdem zostanie w efekcie przesunięty. Zapewni to wywiązanie się przez podatnika z obowiązku złożenia VAT-26 dla uzyskania 100% prawa do odliczenia.
4. Likwidacja duplikatu faktury
Ministerstwo proponuje likwidację instytucji wystawiania duplikatu faktury. W związku z tym proponuje uchylenie art. 106l ustawy o VAT oraz wprowadzenie nowych zapisów w art. 106g ustawy o VAT. Zgodnie z proponowaną zmianą w art. 106g ust. 3b ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie przekazuje się nabywcy kolejny egzemplarz faktury. W przypadku tym nie mają zastosowania przepisy art. 106g ust. 4 ustawy o VAT.
W związku z nowymi obowiązkami podatników w zakresie JPK_VAT nie ma potrzeby odrębnej identyfikacji tego dokumentu. Co do zasady, podatnicy mogą umieszczać na kolejnym egzemplarzu faktury wyraz „duplikat”, jeśli systemy finansowo-księgowe przewidują takie rozwiązanie. Umieszczanie wyrazu „duplikat” ma charakter fakultatywny, tak jak umieszczenie daty wystawienia kolejnego egzemplarza faktury.
5.Ulga na złe długi
Funkcjonująca tzw. „ulgi na złe długi” przewiduje, że w sytuacji niewywiązywania się nabywcy ze swoich zobowiązań wobec dostawcy, po spełnieniu określonych warunków, dostawca jest uprawniony do zmniejszenia podatku należnego wynikającego z niezapłaconych kwot za dokonane dostawy. Jednocześnie dłużnik po określonym terminie, w przypadku niewywiązywania się z części lub z całości płatności wobec wierzyciela, ma obowiązek odpowiedniego skorygowania kwot podatku naliczonego, wynikającego z całości lub z części nabytych towarów lub usług.
Przepisy art. 89a i 89b ustawy o VAT zostały poddane badaniu przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W orzeczeniu z dnia 15 października 2020 r. w sprawie C-335/19 TSUE orzekł, że „artykuł 90 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT”.
W związku z powyższym zachodzi konieczność dostosowania przepisów ustawy o VAT do ww. orzeczenia. Zmiany polegają na usunięciu ust. 2 pkt 1 w art. 89a ustawy o VAT oraz uchylenie obowiązku rejestracji dłużnika na dzień poprzedzający dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej przez wierzyciela. Dla zachowania symetrii usuwa się również ust. 1b w art. 89b ustawy o VAT, gdyż przepisy te są ze sobą ściśle powiązane.
Po dokonaniu powyższych zmian podatnicy będą mogli nadal korzystać z tzw. ulgi na złe długi, jednakże zmniejszy się ilość stawianych warunków dla możliwości skorzystania z niej. Ponadto wydłużeniu ulega termin na skorzystanie z powyższego mechanizmu z 2 do 3 lat od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona.
6. Fakturowanie przed dokonaniem dostawy / usługi
Ministerstwo, w art. 106i ustawy o VAT proponuje zmianę, która pozwoli podatnikom na wystawianie faktur nie wcześniej niż 60.dnia przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, jak i 60.dnia przed otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty. Obecnie faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30.dnia przed dokonaniem tych czynności. Propozycja ta wychodzi naprzeciw oczekiwaniom podatników, którzy będą mogli wystawić fakturę wcześniej, niż jest to dopuszczalne aktualnie.
7. Rezygnacja z opisu faktury
Projektowane zmiany w zakresie art. 106j ustawy o VAT mają na celu uproszczenie przepisów i zmniejszenie obowiązków podatkowych związanych z rozliczaniem VAT. Legislator proponuje rezygnację z wymogu umieszczania na fakturze korygującej:
• wyrazu „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyrazu „KOREKTA”,
• przyczyny korekty,
• daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub daty otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust.1 pkt 4 ustawy.
8. Split payment
Ponadto, Ministerstwo proponuje zmiany w ustawie Prawo bankowe.MF argumentuje, że realizują one zgłaszane przez podatników postulaty i mają one charakter upraszczający stosowanie mechanizmu podzielonej płatności.
Pierwsza zmiana (art. 62b ust. 1 pkt 3 oraz art. 62b ust. 2 pkt 6) umożliwia szersze konsolidowanie przez podatników środków zgromadzonych na swoich rachunkach VAT. Obecnie obowiązujące przepisy pozwalają na taką konsolidację wyłącznie w ramach jednego banku, czyli podatnik może przekazywać swoje środki z jednego rachunku VAT na inny rachunek VAT, ale pod warunkiem, że obydwa rachunki VAT prowadzi ten sam bank. Czynność ta nazywana jest „przekazaniem własnym”.
W wyniku zaproponowanej zmiany podatnicy uzyskają możliwość dokonywania „przekazania własnego” w ramach wszystkich swoich rachunków VAT, również tych prowadzonych przez inne banki.
Realizacja „przekazania własnego” w ramach rachunków prowadzonych przez różne banki będzie następowała przy wykorzystaniu komunikatu przelewu, w którym tak jak dotychczas podatnik w polu przeznaczonym na:
• kwotę odpowiadającą całości albo części kwoty podatku wynikającej z faktury, która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności jak i polu przeznaczonym na kwotę odpowiadającą całości albo części wartości sprzedaży brutto wpisuje kwotę przekazywanych środków,
• wskazanie numeru faktury podatnik wpisuje wyrazy „przekazanie własne”,
• wskazanie NIP dostawcy lub usługodawcy podatnik wskazuje numer, za pomocą którego jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług.
MF w drugiej zmianie (art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. c) proponuje rozszerzenie możliwości przeznaczenia środków zgromadzonych na rachunku VAT o składki na ubezpieczenie rolników, czyli składki wnoszone przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i odprowadzających składki do KRUS.
9. Handel międzynarodowy:
9.1. Przypisanie wysyłki
Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.
Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku gdy ten sam towar jest fizycznie przemieszczany pomiędzy pierwszym a ostatnim podmiotem w ogniwie transakcji, przy czym towar ten jest przedmiotem kolejnych dostaw (w transakcji łańcuchowej uczestniczą co najmniej trzy podmioty), przyjmuje się, że miejsce ma tylko jedna dostawa, której należy przyporządkować wysyłkę lub transport towaru. Oznacza to, że wyłącznie jedna dostawa ma charakter ruchomy (tzw. dostawa ruchoma), a pozostałe, którym nie można przypisać wysyłki lub transportu są nieruchome, co wpływa na ustalenie miejsca dostawy tego towaru.
Zasadniczą zatem kwestią dla właściwego opodatkowania transakcji jest ustalenie, do której dostawy w „łańcuchu” należy przyporządkować transport towarów (która z dostaw będzie tzw. dostawą ruchomą).
W przypadku transakcji eksportowych, jak wynika z art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy (podmiot środkowy), przyjmuje się domniemanie przyporządkowania dostawy ruchomej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport należy przyporządkować dostawie dokonanej przez tego nabywcę. Taka konstrukcja powoduje konieczność każdorazowej analizy warunków na jakich dokonywana jest dostawa w celu zlokalizowania transakcji ruchomej.
W kontekście wewnątrzwspólnotowej dostawy, w myśl obowiązującego od 1 lipca 2020 r. art. 22 ust. 2b ustawy o VAT, jeżeli towary są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. Przez podmiot pośredniczący rozumie się natomiast innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.
Istotny dla ustalenia miejsca dostawy towarów w ramach transakcji łańcuchowych jest również art. 22 ust. 3 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Sama transakcja ruchoma będzie generowała po stronie dostawcy eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a po stronie nabywcy import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.
Ministerstwo planuje wprowadzenie regulacji, która w przypadku eksportu towarów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów określałaby wyraźnie, której dostawie należy przypisać wysyłkę lub transport, gdy w transakcji łańcuchowej podmiotem organizującym transport jest – nie nabywca lub podmiot pośredniczący – lecz pierwszy w kolejności dostawca (tj. pierwszy podmiot w łańcuchu). Ministerstwo argumentuje, że takie rozwiązanie nie wpłynie na obecnie stosowaną praktykę, jednak zwiększy pewność prawną podmiotów biorących udział w transakcjach łańcuchowych.
W tym względzie należy pamiętać, że pierwszy dostawca uczestniczy tylko w jednej transakcji w ramach transakcji łańcuchowej, czyli w dostawie przez niego zrealizowanej. Dlatego też, jeżeli pierwszy w kolejności dostawca organizuje wysyłkę lub transport towarów, to transport lub wysyłka mogą być przypisane jedynie do transakcji, w której uczestniczy, czyli do dostawy przez niego dokonanej. Projektowane przepisy wprost doprecyzowują powyższą okoliczność.
Ministerstwo opisuje zmianę na przykładzie: w przypadku czterech podmiotów w łańcuchu A, B, C i D, gdy transport organizuje pierwszy w łańcuchu podmiot A z siedzibą na terytorium kraju, a towar wysyłany jest bezpośrednio z terytorium kraju na terytorium kraju trzeciego do podmiotu D, to transakcja od pierwszego podmiotu A do drugiego podmiotu B posiadającego siedzibę w innym państwie członkowskim będzie tzw. transakcją ruchomą, stanowiącą eksport, który przy zachowaniu odpowiednich warunków, podlega opodatkowaniu stawką VAT 0%. Dostawy dokonane przez B do C i C do D będą w analizowanym przypadku dostawami towarów niewysyłanych ani nietransportowanych (tzw. dostawy nieruchome) opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru, a zatem miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
9.2. Korekta importu usług i WNT
Celem projektowanych przepisów jest wyraźne uregulowanie zasad dotyczących okresu w jakim podatnik powinien rozliczyć korektę obniżającą podstawę opodatkowania w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Obecnie podatnicy, pomimo braku wyraźnych regulacji w tym zakresie, dokonują korekty podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług w zależności od przyczyny korekty. Korekta dokonywana jest zatem zasadniczo za okres, w którym zaistniała przyczyna obniżenia podstawy opodatkowania. Brak jednoznacznych regulacji w tym zakresie powoduje jednak wątpliwości prawne podatników i jest przedmiotem wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych.
Wobec powyższego, w celu zwiększenia pewności prawnej podatników, w projektowanych przepisach Ministerstwo proponuje jednoznaczne uregulowanie sposobu dokonywania korekty in-minus w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w następujący sposób.
Jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już na etapie zawarcia danej transakcji (np. błędnie określona cena, ilość) to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym rozliczona została pierwotna transakcja. W sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu transakcji (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji takie jak udzielenie dodatkowego rabatu czy skonta itp.), korekta powinna być dokonana „na bieżąco”, w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym zaistniała przyczyna obniżenia podstawy opodatkowania. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie rozliczenia pierwotnej transakcji. Jeżeli zatem podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów otrzyma od swojego kontrahenta rabat np. w styczniu – korekty podstawy opodatkowania powinien dokonać w deklaracji składanej za styczeń.
9.3. Zmiany w imporcie usług
Obecnie podatnicy, którzy nie otrzymają faktury w terminie 3 miesięcy lub nie uwzględnią w terminie zawitym 3 miesięcy kwoty podatku należnego z tytułu importu usług w deklaracji podatkowej, w której zobowiązani są rozliczyć ten podatek, są pozbawieni prawa wykazania podatku naliczonego w deklaracji podatkowej, w której rozliczają podatek należny. Powoduje to dla nich negatywne konsekwencje w postaci konieczności uiszczenia należnego podatku bez prawa do odliczenia w okresie rozliczeniowym, w którym podatek należny został wykazany. W takim przypadku, podatek naliczony wykazywany jest na „bieżąco”. Z kolei, jeżeli podatnik wykaże podatek należny i naliczony w tej samej deklaracji, a następnie nie otrzyma w terminie 3 miesięcy faktury, to zobowiązany jest do korekty podatku naliczonego w deklaracji, w której ten podatek wykazał. Jeżeli korekta taka powoduje zwiększenie wysokości zobowiązania podatnika za dany okres rozliczeniowy, skutkuje to koniecznością uiszczenia odsetek.
Ministerstwo wskazuje, że import usług powinien być co do zasady neutralny dla podatnika. Zasada, zgodnie z którą podatnik w pewnych szczególnych okolicznościach nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym jest zobowiązany zadeklarować podatek należny, powoduje szereg wątpliwości w zakresie jej zgodności z przepisami prawa unijnego, w szczególności z zasadą neutralności podatku VAT.
W związku z powyższym, w zakresie importu usług Ministerstwo proponuje powrót do zasad obowiązujących przed 01.01.2017 r. i rezygnację z warunku rozliczenia podatku należnego w terminie 3 miesięcy jako warunku do odliczenia VAT naliczonego w tym samym okresie rozliczeniowym co deklarowany podatek należny. W tym celu proponuje się nadanie nowego brzmienia art. 86 ust. 10b pkt 3, polegającego na usunięciu z tego przepisu odwołania do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a (pozostaną odwołania do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b i d) i przeniesienie regulacji dotyczących importu usług do dodawanego pkt 4 w ust. 10b w art. 86. Zgodnie z dodawanym przepisem art. 86 ust. 10b pkt 4 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a (import usług) będzie powstawało w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych usług powstał obowiązek podatkowy pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.
9.4 Rozliczanie VAT od importu w deklaracji
Proponowana zmiana ma na celu umożliwienie podatnikowi rozliczającemu podatek z tytułu importu towarów bezpośrednio w deklaracji podatkowej dokonania korekty deklaracji w sytuacji gdyby podatnik w pierwotnej deklaracji nie rozliczył w prawidłowej wysokości tego podatku. Podatnik będzie mógł złożyć stosowną korektę deklaracji w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym miał rozliczyć podatek z tytułu importu towarów.
W przypadku gdy podatnik nie rozliczy podatku w prawidłowej wysokości i nie złoży w terminie stosownej korekty deklaracji, utraci prawo do rozliczenia podatku w deklaracji. Podatnik będzie zobowiązany do zapłaty podatku wraz z odsetkami. Utrata prawa do rozliczenia podatku w deklaracji podatkowej dotyczyć będzie podatku wykazanego w zgłoszeniu celnym, z którego podatek nie został w całości rozliczony w deklaracji podatkowej. Jeżeli podatnik w danym miesiącu dokonywał kilku zgłoszeń celnych i tylko podatek przykładowo z jednego zgłoszenia celnego nie został rozliczony w prawidłowej wysokości, to podatnik utraci prawo do rozliczenia w deklaracji tylko w odniesieniu do kwoty podatku wykazanego w tym konkretnym zgłoszeniu celnym.
Obecnie Ministerstwo zbiera opinie podatników, które można zgłaszać na adres sekretariat.pt@mf.gov.pl
Jeżeli ten problem Państwa dotyczy, zachęcamy do kontaktu z Kancelarią. Przesyłając wypełniony formularz akceptują Państwo naszą Politykę Prywatności.
Photo by Nataliya Vaitkevich on Pexels.com