25 listopada 2019r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację dotyczącą opodatkowania obiektów zaklasyfikowanych jako lokale własne Spółki Komunalnej (Towarzystwa Budownictwa Społecznego) podatkiem od przychodów z budynków – określonym w art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Sprawa dotyczyła jednoosobowej Spółki z o.o. powstałej w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego Miasta, działającej według zasad towarzystwa budownictwa społecznego. Przedmiotem działalności Spółki jest realizacja zadań własnych Gminy z zakresu tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego; zapewnienia lokali socjalnych, lokali zamiennych i zaspokajania potrzeb mieszkaniowych gospodarstw domowych o niskich dochodach (art. 4 ust. 2 ustawy o ochronie), a także realizowanie zadania gminnego budownictwa mieszkaniowego (art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym); gospodarowania nieruchomościami w zakresie zawierania umów najmu, dzierżawy i użyczenia nieruchomości bądź ich części należących do gminnego zasobu nieruchomości wraz z dochodzeniem roszczeń wynikających z tych stosunków zobowiązaniowych. Ponadto, Spółka może również m.in. budować i eksploatować na zasadach najmu domy mieszkalne; nabywać lokale mieszkalne i budynki mieszkalne oraz niemieszkalne, w celu rozbudowy, nadbudowy i przebudowy, w wyniku której powstaną lokale mieszkalne.
Źródła przychodów Spółki stanowią m.in.:
- przychody z tytułu wynajmu przez Spółkę własnych lokali i budynków użytkowych,
- przychody z tytułu wynajmu przez Spółkę własnych lokali mieszkalnych.
Obiekty, w których Spółka prowadzi działalność można podzielić na:
1. budynki w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych zaklasyfikowane do pozycji – 102 – budynki transportu i łączności, – 103 – budynki handlowo-usługowe, – 105 – budynki biurowe, – 106 – budynki szpitali i inne budynki opieki zdrowotnej, – 107 – budynki oświaty, nauki i kultury oraz budynki sportowe, -110 – budynki mieszkalne,
2. lokale własne w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych zaklasyfikowane do pozycji 121 – lokale niemieszkalne, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego (wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku izby lub zespoły izb nieprzeznaczone na stały pobyt ludzi – lokale użytkowe w budynkach wspólnot mieszkaniowych). Wyżej wspomniane rodzaje obiektów budowlanych są wykorzystywane do celów własnych (budynki biurowe) natomiast pozostałe budynki i lokale są wynajmowane.
Organ podatkowy zgodził się z wnioskodawcą, że podatkowi temu podlegają wyłącznie obiekty budowlane, które zakwalifikować można jako budynki. Natomiast, podatkowi temu nie podlegają lokale. Wskazuje na to wykładnia gramatyczna przepisu art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wykładnia systemowa, na podstawie której wyróżnić można jako odrębne kategorie prawne obiekty takie jak budynki oraz lokale. Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:
1. stanowi własność albo współwłasność podatnika,
2. został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
-zwany dalej „podatkiem od przychodów z budynków”, wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc. Jak wskazuje zacytowany przepis podatek ten dotyczy obiektów, które muszą łącznie spełnić następujące warunki:
1. obiekt musi być uznany za środek trwały,
2. obiekt musi być uznany za budynek,
3. obiekt musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
4. obiekt jest oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
5. obiekt jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Brak spełnienia choćby jednego z wyżej wymienionych kryteriów powoduje, że posiadanie takiego obiektu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od przychodów z budynków. Należy zauważyć, że Klasyfikacja Środków Trwałych także w odrębnych pozycjach klasyfikuje budynki oraz lokale. Wszystkie te okoliczności wskazują, że dyspozycja art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może dotyczyć tylko wynajmowanych obiektów spełniających definicję budynku. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje budynku, należy w drodze wykładni systemowej szukać właściwej definicji w innych aktach prawnych. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1186 z późn. zm.).
Według przepisów prawa budowlanego, budynek to „obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach”. Wskazać należy, że definicję tę wprost stosuje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Oznacza to, że systemowo definicja stosowana jest w systemie ustawodawstwa podatkowego i nie ma przeszkód, żeby została zastosowana także dla celów ustalania istnienia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Definicji tej natomiast nie można zastosować do odrębnej własności lokalu. Przede wszystkim lokal będący własnością z natury rzeczy stanowi tylko wydzielony prawnie i fizycznie „składnik” budynku ale sam budynkiem nie jest.
Zgodnie zaś z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 737 z późn. zm.), lokal to: „wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne”.
Reasumując, organ zgodził się ze Spółką, że dyspozycją art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są wyłącznie budynki komercyjne wynajmowane (dzierżawione) podmiotom trzecim będące własnością podatnika, które spełniają definicję budynku określoną w ustawie Prawo budowlane.
Sygnatura 0111-KDIB1-3.4010.342.2019.2.IZ
Jeżeli ten problem Państwa dotyczy, zachęcamy do kontaktu z Kancelarią. Przesyłając wypełniony formularz akceptują Państwo naszą Politykę Prywatności.