Aktualności: VAT od bonów, kard pre-paid i voucherów od stycznia 2019r. – implementacja dyrektyw

Skierowano do opiniowania kolejne zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług (VAT). Tym razem Polski i Unijny prawodawca zajmują się ujednoliceniem zasad opodatkowania bonów na towary i usługi. Projekt wprowadza definicje bonów oraz ich podział na bon jednego przeznaczenia i bon różnego przeznaczenia. Obecnie, w Polsce, co do zasady, opodatkowaniu VAT podlega dopiero dostawa towarów lub świadczenie usług w zamian za bon. Jednak w wielu krajach członkowskich UE bony (vouchery) są traktowane jako zaliczka, jeżeli mogą być powiązane z konkretną czynnością podlegającą VAT. Transfer bonu jednego przeznaczenia będzie od stycznia 2019r. uznawany za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy. Natomiast transfer bonu różnego przeznaczenia nie będzie powodował obowiązku naliczenia VAT – opodatkowane będzie dopiero faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za taki bon.

Poniżej opisujemy planowaną nowelę i zamieszczamy wyciąg z uzasadnienia. Projekt ma na celu implementację:

1) dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi2, zwanej dalej „dyrektywą 2016/1065”;

2) dyrektywy Rady (UE) 2017/2455 z dnia 5 grudnia 2017 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do niektórych obowiązków wynikających z podatku od wartości dodanej w przypadku świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość3, zwanej dalej „dyrektywą 2017/2455”, w zakresie art. 1 tej dyrektywy.

Obie dyrektywy mają zostać zaimplementowane do dnia 31 grudnia 2018 r.

Jak wskazuje w uzasadnieniu projektu ustawy MF na mocy obowiązujących przepisów unijnych nie ma niejasności co do tego, że świadczenie stanowiące podstawę do wydania bonu, a zatem dostawa towarów lub świadczenie usług, stanowi świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednak nie jest jasne, czym dokładnie jest bon, w przypadku gdy VAT pobierany jest przy transakcjach realizowanych z wykorzystaniem bonu oraz od jakiej kwoty powinien być naliczony VAT. Potrzeba wyjaśnienia tych kwestii jest jeszcze bardziej wyraźna, gdy bony stosowane są w obrocie międzynarodowym. Przy braku konkretnych przepisów dotyczących bonów w dyrektywie 2006/112/WE, w przypadku transgranicznego korzystania z bonów dochodzi czasem do podwójnego opodatkowania lub niezamierzonego braku opodatkowania. Zwiększa to zagrożenie uchylania się podatników od podatku i prowadzi do zakłóceń konkurencji, których nie można akceptować. O bonach mogących mieć cechy bonów objętych dyrektywą 1065/2016 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wypowiadał się głównie w wyrokach w sprawie C-40/09 Astra Zeneca oraz w sprawie C-288/94 Argos. Wskazówki TSUE nie doprowadziły do ujednolicenia opodatkowania bonów w państwach członkowskich.

Projekt wprowadza definicje bonów oraz ich podział na bon jednego przeznaczenia i bon różnego przeznaczenia.

• Przez bon należy rozumieć instrument, w postaci bonu na towary lub usługi, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu (dodany pkt 38 w art. 2 ustawy o VAT).
• Za bon jednego przeznaczenia będzie uznawany bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia usług są znane w chwili emisji tego bonu (dodany pkt 40 w art. 2 ustawy o VAT).
• Przez emisję bonu będzie rozumiane pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu (dodany pkt 39 w art. 2 ustawy o VAT). W dyrektywie 2016/1065 pojęcie to nie zostało wprost zdefiniowane, jednakże w celu zapewnienia prawidłowego stosowania nowych zasad opodatkowania bonów zasadne jest wprowadzenie definicji emisji bonów do projektu ustawy w proponowanym brzmieniu. Generalnie, jeżeli w momencie emisji bonu jest znane miejsce opodatkowania dostawy towarów/świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota VAT z tytułu nabycia tych towarów/usług, mamy do czynienia z bonem SPV, co oznacza, że w przypadku każdorazowego transferu tego bonu wystąpi transakcja opodatkowana VAT. Często będą to bony związane z jednym konkretnym świadczeniem. Mogą wystąpić przypadki, gdy bon jednego przeznaczenia może zostać wykorzystany na więcej niż jedno świadczenie. Możliwa jest sytuacja, w której bon może zostać wymieniony w określonej sieci handlowej na terenie Polski na określone towary lub usługi, przy czym wiadomo, że są to wyłącznie towary/usługi opodatkowane określoną stawką podatku (np. stawką podstawową). Wówczas taki bon jest bonem SPV, bowiem w momencie emisji można określić sposób jego opodatkowania VAT (tj. miejsce dostawy towarów/świadczenia usług oraz kwotę podatku należnego).
• Nowelizacja przewiduje również definicję bonu różnego przeznaczenia, za który będzie uznany bon inny niż bon jednego przeznaczenia (dodany pkt 41 w art. 2 ustawy o VAT). W przypadku braku spełnienia choćby jednego z warunków charakteryzujących bon SPV, taki bon na towary lub usługi będzie uznany za bon MPV, którego przekazanie nie będzie rodziło skutków dla VAT. Przy emisji lub sprzedaży bonów MPV nie wiadomo jeszcze, jakie będzie opodatkowanie podatkiem VAT dostawy towarów lub świadczenia usługi, na które bon zostanie wykorzystany. Może tak być, ponieważ miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług nie jest jeszcze znane lub ponieważ nie wiadomo jeszcze, jaka jest wysokość podatku VAT należnego od dostarczonych towarów lub usług. Opodatkowana VAT-em będzie dopiero dostawa towarów lub świadczenie usług w zamian za ten bon. Przykładem takiego bonu może być bon wyemitowany przez międzynarodową sieć hoteli uprawniający do skorzystania z zakwaterowania w pokoju w hotelach znajdujących się w kilku państwach członkowskich, w których sieć prowadzi działalność.
• W słowniczku pojęć zawartym w ustawie o VAT dodano również definicję transferu bonu, przez który rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji (dodany pkt 42 w art. 2 ustawy o VAT). Ze względu na to, że ustawa posługiwać się będzie terminem „transfer bonu”, należało go zdefiniować (pomimo, że dyrektywa 2016/1065 odwołując się w swoich regulacjach do transferu bonu, nie definiuje wprost tego pojęcia). Istotne jest tutaj to, że w przypadku bonów SPV, w związku z którymi VAT pobierany jest od każdego transferu, także emisja bonu jednego przeznaczenia będzie musiała zostać uznana za transfer bonu podlegający opodatkowaniu.

 

Zgodnie z projektowanym art. 8a ust. 1 ustawy o VAT transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy (zasada ta będzie stosowana do emisji bonu oraz każdego przekazania tego bonu po jego emisji).

Oznacza to, że emitent bonu jednego przeznaczenia ma obowiązek odprowadzenia podatku VAT od pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu, tak jakby towary objęte bonem zostały dostarczone lub usługi objęte bonem zostały wykonane.

To samo dotyczy dystrybutorów, którzy w imieniu własnym i na rachunek własny sprzedają (odsprzedają) bony jednego przeznaczenia. Tacy dystrybutorzy mają obowiązek odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży tych bonów, tak jakby otrzymane przez nich wynagrodzenie za te bony było wynagrodzeniem za towary lub usługi objęte bonem.

Transfer bonu SPV będzie co do zasady związany ze sprzedażą bonu.

Podstawa opodatkowania z tytułu sprzedaży bonów jednego przeznaczenia zarówno przez emitenta, jak i przez dystrybutora działającego w imieniu własnym określana jest z zastosowaniem ogólnych zasad zawartych w artykule 29a ustawy o VAT.

Na podstawie dodanego art. 8a ust. 2 do ustawy o VAT w sposób jednoznaczny realizuje się zasadę, zgodnie z którą nie uznaje się za niezależną transakcję (w części, w której wynagrodzenie stanowił bon) faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia. Dostawa towarów/świadczenie usług w zamian za ten bon nie będą uznawane za niezależną transakcję.

W przypadku bonów różnego przeznaczenia – w projektowanym art. 8b ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za taki bon przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem VAT wcześniejszy transfer tego bonu.

Link do projektu i procesu legislacyjnego.

 

Jeżeli ten problem Państwa dotyczy, zachęcamy do kontaktu z Kancelarią. Przesyłając wypełniony formularz akceptują Państwo naszą Politykę Prywatności.